ทำไมหลายคนจึงไม่ทราบว่าตัวเองตาบอดสี

ภาวะตาบอดสีแต่กำเนิด เป็นความผิดปกติใน gene ที่ได้มาจากพ่อ-แม่ จึงเป็นความบกพร่องตั้งแต่เกิด ตาบอดสีแต่กำเนิดที่พบอาจจะเป็นบอดสีแดง หรือเขียว ส่วนน้อยมากหรือบางคนแทบไม่มีเลยเป็นบอดสีน้ำเงิน

และคำว่าบอดสีแดง อาจทำให้คนทั่วไปเข้าใจว่าไม่เห็นสีแดง ที่จริงเขาเห็นวัตถุสีแดง แต่ออกเป็นสีอื่นไม่เป็นสีแดงเท่านั้น เช่น อาจจะเห็นเป็นสีเทาดำ เมื่อเอาวัตถุสีแดง ถามว่าสีอะไร เขาจะตอบว่าสีแดง แม้ว่าที่เขาเห็นเป็นสีเทาก็ตาม เพราะตั้งแต่เกิดมา เขาถูกสอนว่าวัตถุสีแดงที่เขาเห็นนั้นเป็นสีเทา-ดำ ชาวบ้านเขาเรียกกันว่าสีแดงนั่นเอง หลายๆ คนที่หมอตรวจแล้วแจ้งว่าเขาเป็นคนบอดสีแดงจึงไม่ยอมรับ เพราะเรายื่นกุหลาบสีแดงหรือวัตถุสีแดง ถามว่าสีอะไร เขาก็ตอบได้ว่าสีแดง ทั้งนี้ อาจเป็นเพราะคำพูดที่ใช้ว่า “บอดสีแดง” นั้นไม่ถูกต้อง เพราะไม่ใช้ไม่เห็นสีแดง แต่เห็นสีแดงเพี้ยนผิดไปจากผู้อื่น หากมีการบัญญัติที่แสดงว่า เห็นสีแดงเพี้ยนหรือต่างจากคนอื่นได้ น่าจะเข้าใจได้ง่ายกว่า

คำว่า “บอดสี” ก็เช่นกัน ที่จริงไม่ใช่ไม่เห็นสี แต่เห็นสีผิดไป ถ้าเห็นสีแดงผิดไปเรียกกันว่า บอดสีแดง และถ้าเห็นสีเขียวผิดไป เรียกกันว่าบอดสีเขียว เนื่องจากการทำงานของ cone เห็นสีแดงและเขียวมีส่วนที่คาบเกี่ยวกัน การตรวจตาบอดสีอย่างง่ายๆ อาจแยกบอดสีแดงออกจากเขียวได้ยาก จึงมักเรียกกันว่าบอดสีแดง เขียว หากตรวจด้วยเครื่องมือละเอียดขึ้น น่าจะแยกบอดสีแดงและสีเขียวออกจากันได้

การเห็นสีสีนเป็นความสามารถของตาคนที่ปกติอย่างหนึ่ง ด้วยการทำงานของเซลล์รับรู้การเห็น กล่างคือ การมองเห็นของคนเราเกิดจากเซลส์รับรู้การเห็นที่มีในจอตาคนเรา 2 ชนิด คือ เซลส์รูปแท่ง (rod) และเซลล์รูปกรวย (cone) เซลส์รูปแท่งมีอยู่จำนวนมากและกระจายอยู่ในจอตาส่วนขอบๆ (periphery) รับรู้การเห็นเมื่อมีแสงน้อย (เวลาสลัวๆ หรือกลางคืน) ไม่เกี่ยวกับการเห็นสี ส่วนเซลส์รูปกรวยมีหนาแน่นบริเวณกลางจอตา (macula)

เซลส์รูปกรวยนี้เองในตาคนเรามีด้วยกัน 3 ชนิด ได้แก่ ชนิดรับรู้สีแดง ชนิดรับรู้สีเขียว และชนิดรับรู้สีน้ำเงิน คนบางคนชนิดรับรู้สีแดงขาดไป บางคนไม่มีเลย นำมาซึ่งบอดสีแดงเล็กน้อย และบอดสีแดงมาก ชนิดรับรู้สีเขียวก็เช่นกัน มีทั้งไม่มีเลยและมีน้อย การเห็นสีเขียวเพี้ยนไป จึงมากน้อยต่างกัน